Του μπατίρη το μεράκι
είναι τ΄ αυτοκινητάκι
Τόλης & Λίτσα Χάρμα 1954
Πλύνε το, σκούπισέ το, προστάτευσέ το, ασφάλισέ το, τάισέ το, φρόντισέ το . . . όχι δεν είναι βρέφος, είναι το αυτοκίνητό σου. Παρόλο που τα φέρνεις δύσκολα βόλτα, τα λεφτά ποτέ δε φτάνουν, τα έξοδα τρέχουν, η δουλειά επισφαλής, οι κάρτες γεμάτες, τα δάνεια μηνιαίος βρόγχος, εσύ το χαβά σου, αγοράζεις με δόσεις καινούριο αυτοκίνητο που σου προσφέρει πολύ περισσότερα από όσα χρειάζεσαι και έχεις ανάγκη. Και μη μου πεις πως χρειάζεσαι δορυφορικό υπολογιστή ταξιδίου για να βρεις που είναι η πλατεία Πλαγιαρίου (αλήθεια υπάρχει τέτοιο πράγμα ;) ή τετρακίνηση σε έναν τόπο που χιονίζει μία ή δύο φορές το χρόνο και για λίγες ώρες ή χρειάζεσαι 150 ίππους για τους ελληνικούς αυτοκινητόδρομους ;
Ας μη γελιόμαστε ! Το θες για να φαντάζεσαι ότι επειδή είσαι ιδιοκτήτης του, είσαι δυνατός σαν κι αυτό (που δεν είσαι από κάθε άποψη), έχεις τη λάμψη του, σε αντιπροσωπεύει στην κυριολεξία, εσένα που κρύβεσαι πίσω από τα φουμέ του τζάμια σα να λες «είμαι αυτό που οδηγώ». Είναι απίστευτο πόση μιζέρια κρύβεται πίσω από καλογυαλισμένες λαμαρίνες ! Ξεχνάς ότι το αυτό-κίνητο είναι για τις μετά-κινήσεις (το λέει και η λέξη) και όχι για το μυαλό σου ; Μήπως προτιμάς να οδηγείς από το να φτάνεις στον προορισμό σου ; Τότε δεν πρέπει να αλλάξεις αυτοκίνητο, αλλά προορισμό.
Γεια χαρά, τα λέμε . . . στο μποτιλιάρισμα
